Ο κεκοιμημένος πρέπει να θυμιατίζεται;


Πρέπει να θυμιάζουμε έναν νεκρό ή όχι;

Απαντήσεις





Η συνήθεια να θυμιάζεται ο κεκοιμημένος είναι πολύ παλαιά. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο έργο του• «Εις τον βίον της αγίας Ολυμπιάδος» αναφέρει σχετικά περί του θυμιάματος κατά τη νεκρώσιμη πομπή*.

Αλλά και ο Τερτυλλιανός** αναφέρει για τη χρήση του θυμιάματος κατά τις νεκρώσιμες ακολουθίες***.

Ο άγιος Ιωάννης Μόσχος στο κεφ. 57ο του Λειμωνάριου αναφέρει ότι κατά την κηδεία συνηθιζόταν να γίνεται προσφορά θυμιάματος. Το θυμίαμα ήταν μια προσφορά και ένδειξη τιμής για τον κεκοιμημένο καθώς και μια ορατή δέηση προς το Θεό. Από την πληροφορία που μας δίνει η διήγηση καταλαβαίνουμε ότι το θυμίαμα ήταν ένα από τα κύρια στοιχεία των νεκρώσιμων τιμών και χρησιμοποιούνταν ιδιαίτερα από τους ασκητές στην λατρεία τους. «Ο στυλίτης Συμεών, ο οποίος ζούσε κοντά στην πόλη των Αιγαιών, και ετελειώθη χτυπημένος από κεραυνό. Τότε ο αββάς Ιουλιανός ο στυλίτης, ο οποίος ασκήτευε στον κόλπο, λέει στους μαθητές του σε ώρα όχι τη συνηθισμένη• Βάλτε θυμίαμα. Αυτοί του είπαν. Πες μας την αιτία, πάτερ. Τους λέει. Ο αδελφός μας Συμεών, ο οποίος ασκήτευε στις Αιγαιές, χτυπήθηκε από κεραυνό και να πού φεύγει η ψυχή του με χαρά»****.

*     ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 5, σ. 430.
**    Στο έργο του adversus gentes, κεφ. 42.
***   GOAR 434.
**** ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΟΣΧΟΥ, σ. 66.



Προσθήκη νέας απάντησης