Υποβλήθηκε από psilos την Τετ, 27/05/2015 - 09:59.
Καταλαχού θα πει τυχαία, κατά σύμπτωση, κατά τύχη. Από το μεσαιωνικό ρήμα καταλαχαίνω (συναντώ, βρίσκομαι κάπου), με την επίδραση των επιρρημάτων σε -ού, π.χ. απανταχού. Μόνο ο Πάπυρος την καταγράφει, καθώς και το μεσαιωνικό λεξικό του Κριαρά.
Η λέξη συχνή σε παταμύθια (π.χ. «Καταλαχού, όταν γέννησε η βασίλισσα, έκαμε και παιδί και κορίτσι»), ενώ την έχει χρησιμοποιήσει σε παιδικό ποίημα και ο Ιωάννης Βηλαράς («Η Αλουπού διαβαίνοντας καταλαχού απέκει / τον βλέπει· κοντοστέκει η παραπονηρή»), αλλά και στην Οδύσσεια του ο Καζαντζάκης: «οι μούλοι, που ο αφέντης έσπειρε καταλαχού στα καρπερά ταξίδια».
Κάπου βλέπω να θεωρείται επτνησιακή, ανήκει όμως και στο ποντιακό λεξιλόγιο. Και όχι μόνο· ο Ηπειρώτης Γιώργος Κοτζιούλας, αιώνια και δίκαια παραπονεμένος για τη φτώχεια του, έγραψε σε έμμετρο Γράμμα στη Χαλκίδα, με παραλήπτη τον Γιάννη Σκαρίμπα: «Οι διαστρεμμένοι ορίζουν σήμερα την πλάση. / Μονάχα πού και πού θα βρεις, καταλαχού / μια αγνή ψυχή που ακόμα δεν έχει χαλάσει. / Κανένας δεν τιμάει την πόρτα του φτωχού».
Για να μας αναφέρετε οποιοδήποτε πρόβλημα (σφάλμα, ανακρίβεια, θέμα που αφορά πνευματικά δικαιώματα κ.τ.λ.) σχετικά με αυτή την καταχώρηση, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της φόρμας επικοινωνίας.
Απαντήσεις
Καταλαχού θα πει τυχαία, κατά
Καταλαχού θα πει τυχαία, κατά σύμπτωση, κατά τύχη. Από το μεσαιωνικό ρήμα καταλαχαίνω (συναντώ, βρίσκομαι κάπου), με την επίδραση των επιρρημάτων σε -ού, π.χ. απανταχού. Μόνο ο Πάπυρος την καταγράφει, καθώς και το μεσαιωνικό λεξικό του Κριαρά.
Η λέξη συχνή σε παταμύθια (π.χ. «Καταλαχού, όταν γέννησε η βασίλισσα, έκαμε και παιδί και κορίτσι»), ενώ την έχει χρησιμοποιήσει σε παιδικό ποίημα και ο Ιωάννης Βηλαράς («Η Αλουπού διαβαίνοντας καταλαχού απέκει / τον βλέπει· κοντοστέκει η παραπονηρή»), αλλά και στην Οδύσσεια του ο Καζαντζάκης: «οι μούλοι, που ο αφέντης έσπειρε καταλαχού στα καρπερά ταξίδια».
Κάπου βλέπω να θεωρείται επτνησιακή, ανήκει όμως και στο ποντιακό λεξιλόγιο. Και όχι μόνο· ο Ηπειρώτης Γιώργος Κοτζιούλας, αιώνια και δίκαια παραπονεμένος για τη φτώχεια του, έγραψε σε έμμετρο Γράμμα στη Χαλκίδα, με παραλήπτη τον Γιάννη Σκαρίμπα: «Οι διαστρεμμένοι ορίζουν σήμερα την πλάση. / Μονάχα πού και πού θα βρεις, καταλαχού / μια αγνή ψυχή που ακόμα δεν έχει χαλάσει. / Κανένας δεν τιμάει την πόρτα του φτωχού».
Προσθήκη νέας απάντησης