Τι είναι ο Αχτάρης;

Ο αχτάρης ήταν το παλιό ισοδύναμο του ψιλικατζή: αρχικά ήταν ο μυροπώλης, αλλά τα μαγαζιά αυτά πέρα από μυρωδικά πουλούσαν επίσης βότανα και ματζούνια, μπαχαρικά, όπως και κάθε λογής ψιλικά. Δάνειο από το τουρκικό aktar, αραβικής αρχής, που σημαίνει τον (μικρό)μαγαζάτορα. Η λέξη έχει σχδόν ξεχαστεί· χαρακτηριστικό είναι πως όταν τη χρησιμοποιεί, το 1947 κιόλας, σε διήγημα του ο Πετσάλης-Διομήδης, αισθάνεται την ανάγκη να επεξηγήσει, σε παρέθενση, «μυροπώλης».

Στην Αυλή μας, της Μ. Ιορδανίδου, «φώναξε αμέσως τη Σουλτάνα και την έστειλε στον αχτάρη ν’ αγοράσει ένα τετράδιο, ένα μολύβι, κι ένα κουτί χρωματιστά κραγιόνια» - ότι και από το σημερινό ψιλικατζίδικο. Σε ένα από τα λιγοστά πεζά του Καβάφη, το Μία νυξ εις το Καλιντέρι, γίνεται λόγος για τη «μεγάλη που επήρε τον Κωστάκη τον αχτάρη».

Το αχτάρικο ήταν το κατάστημα του αχτάρη. Μέχτι το 1915 υπήρχε στο κέντρο του Ηρακλείου, εκεί που είναι τα Λιοντάρια, μια μικρή αγορά, τα «Αχτάρικα», που κατεδαφίστηκε αλλά η ανάμνηση της μένει στο μέγαρο «Αχτάρικα», που στεγάζει εν μέρει τη Βικαλαία Βιβλιοθήκη. Οι νεότεροι το ξέρουν και «Ακτάρικα», από το όνομα καφετέριας που υπήρχε εκεί, που είναι βέβαια υπερδιόρθωση.