Τι είναι η Βεργέτα;

Βεργέτα είναι η βέρα ή γενικά το δαχτυλίδι χωρίς πέτρα, είναι όμως και το σκουλαρίκι-κρίκος. Δάνειο από τα ιταλικά, ασφαλώς, ίσως από το ιταλικό verghetta (που όμως σημαίνει «ραβδάκι»), ίσως από το ενετικό veretta (μικρή βέρα) κατ’ επέδραση της βέργας· λέξη ήδη μασαιωνική. Με τη σημασία του σκουλαρικιού λέγεται ή λεγόταν κυρίως στα Επτάνησα και τη Δυτική Ελλάδα· με τη σημασία της βέρας πολύ ευρύτερα, ακόμα και στον Πόντο.
   Στα Ματωμένα χώματα της Διδώς Σωτηρίου, οι Τούρκοι λιποτάχτες «για ν’ αρπάξουνε προσφάι, ρούχο, βεργέτα ή χρυσό δόντι, ξαπλώνανε τον πασαένα νεκρό». Στην Ξεριζωμένη γενιά της Ιφιγένειας Χρυσοχόου, η μητέρα μιας άρρωστης προσφυγοπούλας «πούλησε τη βεργέτα της, το μόνο που της απόμεινε, κι έφερε το γιατρό».
   Στα Επτάνησα, παλιότερα οι άνθρωποι του λαού φορούσαν βεργέτα (σκουλαρίκι) στο αριστερό αυτί, συχνά δώρο του νονού. Ο Διονύσιος Σολωμός ως βρέφος, στην πρωσοπογραφία που φιλοτέχνησε ο Ν. Κουτούζης, φορά βεργέτα στο αυτί. Στον Πύργο του Ακροπόταμου, του Κ. Χατζόπουλου, η Κούλα ποθεί χρυσά σκουλαρίκια. Τελικά, τα καταφέρνει: «στ’ αυτιά της γυαλίζανε οι χρυσές βεργέτες, που λαχταρούσε τόσον καιρό».