Υποβλήθηκε από psilos την Παρ, 08/07/2016 - 14:49.
Σαρμανίτσα είναι η κούνια του μωρού. Το μόνο λεξικό που καταγράφει τη λέξη είναι ο Πάπυρος. Δάνειο από τα κουτσοβλάχικα. Είναι λέξη κατεξοχήν ηπειρώτικη, αν και ακούγεται επίσης στη Θεσσαλία, στη Φθιώτιδα, στη Δ. Μακεδονία, ίσως και αλλού.
Η λέξη εμφανίζεται σε πάμπολλα δημοτικά τραγούδια, π.χ. «που άφησα μικρό παιδί, μικρό στη σαρμανίτσα». Ένα παροιμιακό τετράστιχο που συγκρίνει τις οικιακές εργασίες υποστηρίζει ότι «Το κέντημα είναι γλέντησμα, η ρόκα είναι σεργιάνι, η σαρμανίτσα κι ο αργαλειός είναι σκλαβιά μεγάλη». Ο Πετρολούκας Χαλκιάς, σε συνέντευξη του, είπε για τα ηπειρώτικα τραγούδια: «Μ’ αυτά τα τραγούδια με νανούριζε η μάνα μου στη σαρμανίτσα». Παρεμπιπτόντως, canticu di sarmanitsa είναι στα βλάχικα το νανούρισμα.
Ο Ηπειρώτης Γ. Κοτζιούλας αναφέρεται στα στερημένα παιδικά του χρόνια χωρίς παιχνίδια και σημειώνει: «Ένα φτηνό βραγκανίδι [κουδουνίστρα] όλο όλο μας έπαιρναν οι δικοί μας όταν ήμασταν μικρά, στη σαρμανίτσα, να μας το βροντάν αποπάνω και να μερώνουμε, να παύουμε το κλάμα». Σαν να του απαντάει ο Ν. Εγγονόπουλος, στο ποίημα Ο υπερρεαλισμός της ατέρμονος ζωής: «η σαρμανίτσα του ποιητού / είναι το νεκρικό κιβούρι του / κι η κουδουνίστρα που βάζουνε / στα βρεφικά του χέρια / είναι το κυπαρίσσι / που θα φυτρώσει / πάνω στον τάφο του».
Για να μας αναφέρετε οποιοδήποτε πρόβλημα (σφάλμα, ανακρίβεια, θέμα που αφορά πνευματικά δικαιώματα κ.τ.λ.) σχετικά με αυτή την καταχώρηση, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της φόρμας επικοινωνίας.
Απαντήσεις
Σαρμανίτσα είναι η κούνια του
Σαρμανίτσα είναι η κούνια του μωρού. Το μόνο λεξικό που καταγράφει τη λέξη είναι ο Πάπυρος. Δάνειο από τα κουτσοβλάχικα. Είναι λέξη κατεξοχήν ηπειρώτικη, αν και ακούγεται επίσης στη Θεσσαλία, στη Φθιώτιδα, στη Δ. Μακεδονία, ίσως και αλλού.
Η λέξη εμφανίζεται σε πάμπολλα δημοτικά τραγούδια, π.χ. «που άφησα μικρό παιδί, μικρό στη σαρμανίτσα». Ένα παροιμιακό τετράστιχο που συγκρίνει τις οικιακές εργασίες υποστηρίζει ότι «Το κέντημα είναι γλέντησμα, η ρόκα είναι σεργιάνι, η σαρμανίτσα κι ο αργαλειός είναι σκλαβιά μεγάλη». Ο Πετρολούκας Χαλκιάς, σε συνέντευξη του, είπε για τα ηπειρώτικα τραγούδια: «Μ’ αυτά τα τραγούδια με νανούριζε η μάνα μου στη σαρμανίτσα». Παρεμπιπτόντως, canticu di sarmanitsa είναι στα βλάχικα το νανούρισμα.
Ο Ηπειρώτης Γ. Κοτζιούλας αναφέρεται στα στερημένα παιδικά του χρόνια χωρίς παιχνίδια και σημειώνει: «Ένα φτηνό βραγκανίδι [κουδουνίστρα] όλο όλο μας έπαιρναν οι δικοί μας όταν ήμασταν μικρά, στη σαρμανίτσα, να μας το βροντάν αποπάνω και να μερώνουμε, να παύουμε το κλάμα». Σαν να του απαντάει ο Ν. Εγγονόπουλος, στο ποίημα Ο υπερρεαλισμός της ατέρμονος ζωής: «η σαρμανίτσα του ποιητού / είναι το νεκρικό κιβούρι του / κι η κουδουνίστρα που βάζουνε / στα βρεφικά του χέρια / είναι το κυπαρίσσι / που θα φυτρώσει / πάνω στον τάφο του».
Προσθήκη νέας απάντησης