Υποβλήθηκε από psilos την Πέμ, 13/08/2015 - 08:57.
Η χάψη, ή το χάψι, δεν έχει σχέση με τη χαψιά, είναι η φυλακή. Δάνειο από τα τουρκικά (hapsi). Η λέξη είχε θεσμική αξία στην τουρκοκρατία και από κεκτημένη ταχύτητα χρησιμοποιήθηκε και στο νεαρό ελληνικό κράτος. Ο Μακρυγιάννης παραπονιέται ότι «λίγον φταίξιμο να κάμει ο αγωνιστής, χάψη άλλος επί ζωγής, άλλος κόψιμον με την τζελατίνα. Όλο τέτοιες καλοσύνες έχομεν. Γιόμωσαν οι χάψες του κράτους».
Φυσικά οι χάψες αυτές πολύ γρήγορα έγιναν φυλακές, αλλά η λέξη συνέχισε να ακούγεται, ας πούμε στον Καραγκιόζη, όπου ο Βεληγκέκας έχει μόνιμη επωδό «πω για να το πιάνω, να το κλείνω στη χάψη». Ο σμυρνιός ποιητής Μιχάλης Αργυρόπουλος, νομοταγής πολίτης κατά τα άλλα, απειλεί στην Κερατοχωρίτισσα ότι τον αντεραστή του: «Θα σου τον στείλω σηκωτό, κι ας λιώσω μες στη χάψη / πριν να με θάψουν μέσα κει, θα σου τον έχουν θάψει».
Η χάψη ακούγεται ακόμα, έστω και ως χαριτολόγημα. Όμως έχει κερδίσει έτσι κι αλλιώς μια γωνίτσα αθανασίας χάρη στο εξαίσιο τραγούδι Σεβάχ ο Θαλασσινός του Λοΐζου και τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Κι εκεί στου μακελειού την άψη / δαγκώνω τα σκοινιά τα λύνω / Και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο / όλους τους ρίχνω μες στη χάψη».
Για να μας αναφέρετε οποιοδήποτε πρόβλημα (σφάλμα, ανακρίβεια, θέμα που αφορά πνευματικά δικαιώματα κ.τ.λ.) σχετικά με αυτή την καταχώρηση, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της φόρμας επικοινωνίας.
Απαντήσεις
Η χάψη, ή το χάψι, δεν έχει
Η χάψη, ή το χάψι, δεν έχει σχέση με τη χαψιά, είναι η φυλακή. Δάνειο από τα τουρκικά (hapsi). Η λέξη είχε θεσμική αξία στην τουρκοκρατία και από κεκτημένη ταχύτητα χρησιμοποιήθηκε και στο νεαρό ελληνικό κράτος. Ο Μακρυγιάννης παραπονιέται ότι «λίγον φταίξιμο να κάμει ο αγωνιστής, χάψη άλλος επί ζωγής, άλλος κόψιμον με την τζελατίνα. Όλο τέτοιες καλοσύνες έχομεν. Γιόμωσαν οι χάψες του κράτους».
Φυσικά οι χάψες αυτές πολύ γρήγορα έγιναν φυλακές, αλλά η λέξη συνέχισε να ακούγεται, ας πούμε στον Καραγκιόζη, όπου ο Βεληγκέκας έχει μόνιμη επωδό «πω για να το πιάνω, να το κλείνω στη χάψη». Ο σμυρνιός ποιητής Μιχάλης Αργυρόπουλος, νομοταγής πολίτης κατά τα άλλα, απειλεί στην Κερατοχωρίτισσα ότι τον αντεραστή του: «Θα σου τον στείλω σηκωτό, κι ας λιώσω μες στη χάψη / πριν να με θάψουν μέσα κει, θα σου τον έχουν θάψει».
Η χάψη ακούγεται ακόμα, έστω και ως χαριτολόγημα. Όμως έχει κερδίσει έτσι κι αλλιώς μια γωνίτσα αθανασίας χάρη στο εξαίσιο τραγούδι Σεβάχ ο Θαλασσινός του Λοΐζου και τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Κι εκεί στου μακελειού την άψη / δαγκώνω τα σκοινιά τα λύνω / Και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο / όλους τους ρίχνω μες στη χάψη».
Προσθήκη νέας απάντησης