Τι είναι το Ρέπιο;

Ρέπιο είναι το ερείπιο και βέβαια από εκεί προέρχεται αυτή η, λογοτεχνική κυρίως, λέξη. Ωστόσο, δεν πρόκειται για κατασκεύασμα κάποιου δημοτικιστή λογοτέχνη, αλλά για γνήσιο λαϊκό τύπο, από το αρχαίο επίθετο ερείπιος > ρείπιος (μεσαιωνικός τύπος) > ρέπιος. Άλλωστε, υπάρχει και τοπωνύμιο Ρέπιο, μια βραχονησίδα στις Σποράδες.

«Στα ρέπια, στα χαλάσματα, η κουκουβάγια σκούζει», έγραψε ο Κρυστάλλης, ενώ ο Παλαμάς, στη Φλογέρα του βασιλιά, περιγράφει μια εικόνα ερήμωσης: «Σκοτεινό ρέπιο κι η εκκλησιά και δίχως πολεμίστρες / το κάστρο, και χορτάριασε κι έγινε βοσκοτόπι». Ο Πάνος Ταγκόπουλος είχε γράψει διήγημα με τίτλο «Οι κουκουβάγιες ξεφαντώνουνε στα ρέπια».

Υπάρχει και ο τύπος μετοχής ρεπιασμένος: «Στον κουτσό μαυροπίνακα, τα ρεπιασμένα παραθυρόφυλλα και την ξεχααρβαλωμένη έδρα». (Μυριβήλης, Η Παναγιά η Γοργόνα). Η λέξη εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και στα νεότερα χρόνια, π.χ. στο Θα υπογράφω Λουί της Ρέας Γαλανάκη: «Είχαμε γυρίσει από την Ιθάκη και μέναμε σ’ εκείνα τα ρέπια γύρω από το φρούριο», αλλά και στις εφημερίδες: «Δυστυχώς, οι ιεροί βράχοι της Γιούρας και της Μακρονήσου έχουν εγκαταλειφθεί από την πολιτεία, η ασέβεια είναι έντονη, έχουν γίνει ρέπια!» (Ελευθεροτυπία).