Γιατί βαπτιζόμαστε;


Απαντήσεις





με την βαπτιση απαλλασομαστε απο το προπατορικο αμαρτημα





Στην wikipedia υπάρχει ένα πολύ καλό άρθρο για την βάπτιση:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%28%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%29

Το νόημα της βάπτισης αναφέρεται εδώ:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%28%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%29#.CE.97_.CE.98.CE.B5.CE.BF.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.92.CE.B1.CF.80.CF.84.CE.AF.CF.83.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.BF.CF.82



Ο κυριος λοιπον λογος που βαπτιζομαστε ειναι για να δεκτουμε τον Χριστο.  Δυστυχως οι περισοτεροι Ελληνες πιστευουν οτι βαπτιζομαστε για να παρουμε το ονομα.  Κακως.  Το ονομα μας, βαση αρχαιας παραδοσης, το περνουμε 7 ημερες μετα τη γεννηση.  Ερχετε ο παπας στο σπιτι, η παμε το μωρο στην εκκλησια κι ο παπας διαβαζει την πρωτη ευχη (οχι με τη μητερα, με τη μητερα παει στα 40).  Εκει πρωτοακουγετε το ονομα του μωρου.  Απο εκει και περα, το αποκαλουμε το μωρο με το ονομα του.  Κακως περιμενουμε μεχρι την βαπτιση του.  Και πολυ κακως που μερικοι βαπτιζουν μεγαλα τα παιδια τους.

Δεν υπαρχει τπτ καλυτερο απο το να βαπτιζουμε τα παιδακια μας μικρα.



Μολονότι το Χριστιανικό βάφτισμα δεν καθαρίζει κάποιον από αμαρτίες, αποτελεί σύμβολο που καταδεικνύει ότι το άτομο που βυθίζεται στο νερό έχει κάνει χωρίς όρους αφιέρωση στον  Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. (Παράβαλε Ματθαίος 16:24.) Αφιερώνω σημαίνει «διακηρύττω, επιβεβαιώνω, αφοσιώνω». Η αφιέρωση στον Θεό αναφέρεται στην πράξη με την οποία ένα άτομο ξεχωρίζεται ανεπιφύλακτα, μέσω μιας συμφωνίας, προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού μέσω του Χριστού. Όταν ο υποψήφιος για βάφτισμα, με συμβολικό τρόπο ‘θάβεται’ για λίγο κάτω από το νερό κι έπειτα τον βγάζουν απ’ αυτό, πεθαίνει σ’ ό,τι αφορά την προηγούμενη πορεία του και ανασταίνεται σ’ έναν καινούριο τρόπο ζωής, για να κάνει το θέλημα του θεού ανεπιφύλακτα.—Παράβαλε Ρωμαίους 6:4-6.

 Είναι φανερό ότι το βάφτισμα αποτελεί σοβαρό βήμα. Το βάφτισμα ενός βρέφους είναι εσφαλμένο, γιατί το μωρό δεν μπορεί να καταλάβει, να αποφασίσει και να γίνει μαθητής. (Ματθαίος 28:19, 20) Εκείνοι που βαφτίστηκαν στη διάρκεια της διακονίας που έκανε ο Φίλιππος στη Σαμάρεια, ήταν ‘άντρες και γυναίκες’, όχι βρέφη. (Πράξεις 8:4-8, 12) Το βάφτισμα είναι για εκείνους που έχουν μεγαλώσει αρκετά ώστε να μπορούν να μαθαίνουν, να πιστεύουν και να ασκούν πίστη. (Ιωάννης 17:3· Πράξεις 5:14· 18:8· Εβραίους 11:6) Ο ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος έγραψε τα εξής σχετικά μ’ αυτό: «Η πίστη και το βάφτισμα ήταν ανέκαθεν αλληλένδετα· κι έτσι κατά πάσα πιθανότητα . . . η συνήθεια του νηπιοβαφτισμού ήταν άγνωστη [τον πρώτο αιώνα μ.Χ.]. . . . Το γεγονός ότι ο νηπιοβαφτισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως αποστολική παράδοση στη διάρκεια του τρίτου αιώνα αποτελεί απόδειξη κατά και όχι υπέρ της παραδοχής της αποστολικής προέλευσής του».—History of the Planting and Training of the Christian Church by the Apostles (Ιστορία της Εμφύτευσης και της Εκπαίδευσης της Χριστιανικής Εκκλησίας από τους Αποστόλους), (Νέα Υόρκη, 1864), σελίδα 162.



einai  o fovos ton xristianon men toys jefigi kanenas 



την ειπες την μλκ σου...δεν αντεξες,ε;



kai omws auth htan h monh sovarh apanthsh pou diavasa!

Προσθήκη νέας απάντησης